Jola Mulder Fotografie: Jessica ; " Leg het vast "

Voor de verandering geen blogpost van mij, maar een blogpost van Jessica. Ik vond het zo mooi geschreven, en het komt zo overeen moet hoe ik zelf denk over het vastleggen van al die momenten, speciaal, of gewoon zomaar, dat ik dit gewoon even moest delen.

Jessica kwam met haar geweldig leuke en kleurrijk gezin op een vrijdagavond.
We hebben vreselijk gelachen en lol gehad .

Jessica, bedankt voor het lenen van je verhaal ! ;>)

29 jun, 20:24

Perse wilde ik foto's hebben van mijn dikke buik, vastleggen wat je met woorden nooit kunt vertellen. Via Annika kwam ik uit bij Jola Mulder Fotografie.nl om dit te doen. Eerst even op haar site gekeken en overtuigd van wat ik zag een afspraak gemaakt.

Voor op de babykamer wilde ik graag een foto van de broers en zussen, zodat de kleine elke dag hun snoeten kan zien. Ook wilde ik een mooie foto van Glen en mij, en moeder lief reed natuurlijk mee omdat 4 kinderen en 2 volwassenen nou eenmaal niet in onze auto zou gaan passen.

We hadden mega geluk dat het echt heel lekker weer was op de dag van de foto's! Natuurlijk is Jessica gewoon Jessica en had ik mij weer eens vergist in de tijd die afgesproken was (sorry Jola Mulder Fotografie.nl ) Weer een geluk dat het langer licht is, wat altijd geluk hebben is!

De kinderen hadden net gegeten en gelukkig waren ze er allemaal wel voor in. Ryan twijfelde even, die had gedacht dat hij stil moest zitten en niet mocht lachen (zie even voor je hoe dat gezegt werd: moet ik weer zo gaan zitten -> heel serieus kijkend). Eenmaal overtuigd dat hij gewoon moest doen zoals hij is, wilde hij ook op de foto met ons allen.

Eenmaal daar kwamen we koeien tegen, was ik al aan het zeuren dat ik toch echt een koe wil, die beesten zijn zo leuk! Helaas, niemand was te overtuigen van mijn wil, en dus werd mijn gezeur over een koe weggeblazen.

Bij aankomst gelijk een leuke hond die nieuwschierig kwam kijken wat er nu weer op zijn terrein kwam. Vervolgens een kleine vrouw met een brede lach en een vriendelijk gezicht.

De kinderen konden prima rennen en bewegen maar eerst even wat foto's maken van ons alle samen. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen was best makkelijk, geen gemopper over rechtop zitten, en kijken zoals je moet voor de foto, geen gevraag of ze even stil wilde zijn, en zitten, maar gewoon zijn zoals we zijn, onstuimig en lacherig.

De leukste foto vind ik deze, precies zoals iedereen is:

Ook Glen en ik samen gewoon zoals we zijn is geweldig, Glen maakt het allemaal weer grappig en weet met zijn charme altijd mijn lach te pakken :

Oma is niet voor niets mee gekomen, mijn pleegmoeder voelt zich vanaf dag 1 dat ik weet dat ik een zwangerschap gekregen heb, een oma....bijzonder.

In de tussentijd dat er foto's worden gemaakt van mij alleen, kijk ik links van mij en zie dat de kinderen van Glen zich echt vermaken en met hun 4 plezier hebben, ik zie dat oma zich druk houd met dat mag niet en doe dat niet en ga maar spelen en dat papa lief blij is met het moment.....en daar sta ik dan, op een afstandje te kijken, met een verliefd gevoel en een geschenk wat ik gekregen heb.....voor altijd ligt dat moment vast, dat ik toch wel heel erg dankbaar ben met alles wat het leven mij nu al heeft gebracht en nog gaat brengen.